Sessiz Bekçi
New member
Titanik’in Titan sualtına daldığı sırada yakalanmış olabileceği ihtimali, kaybolduğu andan itibaren sahil güvenliğin masasında. Büyüklüğü ve teorik direnciyle dünyayı hayrete düşüren okyanus gemisinin kalıntıları, tarihin en ünlü batığına dair popüler hayal gücüne basılan fotoğrafın çok uzağında, temiz bir zemin üzerinde hayaletimsi bir siluet gibi durmuyor. Derinliklere inerken gemi patladı, iki büyük parçaya bölündü, desteler bir iskambil destesindeki iskambil kağıtları gibi üst üste ezildi ve çok sayıda taş, yaklaşık dört kilometrekare.
Titanik hakkında kapsamlı bilgiye sahip pilotlar, bu metal sürüsünde gezinmenin karmaşıklığının yüksek olmasını sağlar. Bir Sahil Güvenlik sözcüsü Salı günü, en kötü senaryolardan birinin, Titan’ın bir elektrik arızası nedeniyle kontrolden çıkması ve onu enkaz alanına fırlatacak akımların insafına kalması olacağını kesin olarak kabul etti. geminin bir parçasına takıldı..
Alakalı haberler
Geçen yıl aynı cihazda Titanik’in gizemlerini aramak için inen bir CBS muhabiri olan David Pogue’un açıklamasına göre, dalgıç küçük, hermetik, karbondan yapılmış ve bir tür basit “kiriş” ile çalıştırılıyor. şimdi gitti Başaramadı. 3.800 metre derinlikte kötü hava ve zifiri karanlık, seferin büyük gemiyi bulmasını engelledi. Pogue, “Su altında GPS yok, bu nedenle yüzey gemisinin metin mesajları göndererek denizaltını enkaza yönlendirmesi gerekiyor,” dedi Pogue, orada işlerin nasıl yürüdüğünü açıkladı. Kanadalı bir sahil güvenlik yetkilisi de enkazın yattığı yatağın “Connecticut büyüklüğünde” olduğunu açıkladı.
2022’de enkazın 700.000 fotoğrafını çektikten sonra Magellan LTD firması tarafından yapılan kıç tarafının 3 boyutlu rekonstrüksiyonu.
Titanic, 111 yıl önce dünyanın en büyük yolcu gemisi olarak giriş yaptı. Ve en güvenlisi. Güçlü gövdesi ve bölme sisteminin onu batmaz hale getirdiği düşünülüyordu. Ancak ilk yolculuğunu geçemedi. 14 Nisan 1912 gecesi ile ertesi sabah arasında, Newfoundland’e 600 kilometre uzaklıkta, Atlantik Okyanusu’nun ortasında bir buzdağına çarparak battı. Birleşik Krallık’taki Southampton’dan kalkmıştı ve gemide 2.000’den fazla yolcuyla New York’a (Amerika Birleşik Devletleri) varacaktı. Gemiyle birlikte 1.500’den fazla kişi battı.
gizemli höyük
Devasa okyanus gemisinin dibe düşüşünün aşamalı bir yıkım tatbikatından oluştuğu varsayılabilir. Etrafında biriken yapı kalıntıları bu yönü işaret etmektedir. Dip ile olan etki de aynı derecede muazzam olmalı. İki parça halinde dinlenin. Pruva ve kıç, Great Bank of Newfoundland’ın güneyinde, birbirinden 800 metre uzaklıkta ayrılmıştır. Bölge, enkazın keşfedilmesinden altı yıl sonra, 1991’de jeolog Alan Ruffmann’ın dediği gibi Titanik Kanyon olarak biliniyor.
Bir anekdot olarak, yakın zamana kadar birden fazla deniz jeoloğu ve arkeoloğunun ilgisini çeken ilginç bir gizem var. Titanik’in keşfinden sonra, 1996 yılında enkazdan kısa bir mesafede uzunlamasına devasa bir tümsek tespit edildi. Böyle bir oluşum onlarca yıldır her türlü spekülasyona yol açtı: bilinmeyen tekil bir jeolojik yapı olduğu gerçeğinden deniz dibine gömülü başka bir geminin kalıntılarına kadar. Birkaç yıl öncesine kadar, bilimsel bir keşif, yapının, altında çeşitli bir deniz ekosisteminin büyüdüğü bir bazaltik kaya kümesinden oluştuğunu doğrulayabilmişti. Batık gemiler mezarlığı efsanesine veda. Sonuç, kayıp Titan denizaltısının sahibi olan aynı şirket olan OceanGate tarafından açıklandı.
Tarihi okyanus gemisi, trajik ilk yolculuğundan kısa bir süre önce fırlatıldıktan sonra.
Robert Ballard ve Jean-Michel Louis, enkazın keşfinden ve ayrıca 1.500 ölünün mezarını korumak için onu okyanusun dibine bırakma kararından sorumludur. Ballard, Amerikan denizcilik tarihine ait bir kişidir. Bir bilim adamı ve ABD Donanması subayı, 1980’lerde ve 1990’larda Bismarck savaş gemisinin ve USS Yorktown uçak gemisinin enkazının yerini tespit etti. Ve Titanik, Soğuk Savaş sırasında denizin hayaletlerini koruyan Atlantik sularında batan Thresher ve Scorpion nükleer denizaltılarının kalıntılarını kurtarmadan önce.
Ünlü okyanus gemisinin nerede olduğunu bulmasına izin veren tam da bu deneyimdi. Dönemin kronikleri, iki denizaltının batarken suyun basıncıyla nasıl patladığını ve binlerce parçanın her yöne fırlatıldığını anlatır. Ballard’ın denizaltıları bulmak için enkazın geri kalanını takip etmesi yeterliydi.
Aynı fikri, 1975’te kaynak yetersizliği nedeniyle başarısız olan bir keşif gezisi sırasında bulmaya çalıştığı Titanik’e de uyguladı. Arkeolog, büyük geminin batarken de patladığını biliyordu, bu yüzden dipte muhteşem bir iz bırakan çok sayıda parça olmalıydı. Dalgıç bir robot olan Argo’nun yardımıyla Ballard ve Louis deniz dibini taradı. Cihaz önce düzinelerce metal şarapnel darbesinin ürünü olan altta birkaç delik keşfetti; sonra Titanik’in ilk parçaları ve daha sonra kırık gövdesi ortaya çıktı. Enkaz zaten muazzam bir deniz ekosistemine ev sahipliği yapıyordu ve kalıntılar arasında yüzerken çıkardığı hafif ses, bunların yıllar sonra komuta köprüsünden gönderilen gizemli sinyaller olduğunu düşünenlerin fantezilerini uyandıran bazı balık sürülerine ev sahipliği yapıyordu.
1986’da bir robot, gemi yapısının Halomonos Titanicae bakterisi tarafından kolonize edilen bir bölümünü yakalar.
Reuters
Karanlıkta oradaki gemi için de hayat kolay olmadı. Titanik’in gizemi, yattığı yere yapılan keşif gezilerini ve turist gezilerini çoğalttı. Bu tür üst düzey ‘Pazar’ seferleri, denizaltıların çarpması nedeniyle bazı güvertelere zarar verdi. İçerisi de yağmalandı. Ve Everest’te olduğu gibi, ancak bu durumda su altı yatağında, bölgeyi ziyaret eden gemilerin kaybettiği çöp, moloz ve parçalar çoktur. Bir araştırmacının plastik bir kap bulmak için o derinliklere seyahat etmesi zor olmalı. Yüzlerce var.
Metal yiyen bakteri
Titanik’in geleceği, tamamen ortadan kaybolmasında yatıyor ve bu nedenle birçok uzman, onu ziyaret etme öfkesinin arttığını düşünüyor. ‘Titan’ı işgal eden yüksek yolcu seviyesinin ortaya koyduğu gibi, fiyatı ne olursa olsun. Gemi zaten eskimişliğe doğru son yolculuğuyla karşı karşıya. Yarım asır sonra bir eser haline gelecek. Tehditler çeşitlidir. Üç kilometreden daha az bir mesafede, akıntıların amansız bir şekilde enkaza doğru sürüklediği ve sonunda onu gömecek olan uçsuz bucaksız bir çamur ve tortu yatıyor. Ama mikroorganizmalar tarafından yutulmadan önce,
O zamanlar Halomonos Titanicae adlı bir bakteri, bu derinliklerde büyük mantar kolonileriyle birlikte Titanik’te kolonize olmak için gelişmiştir. Mikroorganizma, metabolizmasını aktif tutmak ve çok büyük dozlarda enerjiye ihtiyaç duyduğu böyle olumsuz bir ortamda hayatta kalmak için demiri okside eder. Çıplak gözle keşfetmek mümkündür. Günde 50 kilo metal tüketebilen bakterilerin oluşturduğu geminin parmaklıklarında ve diğer kısımlarında devasa paslı tümsekleri gösteren görüntüler var. Bu hızda, basınç büyük olasılıkla okyanus gemisinin üst yapısını art arda ezecek ve plakaları, yalnızca efsanenin kurtarılacağı tanınmaz bir demir yığınına dönüşene kadar incelecektir.
Titanik hakkında kapsamlı bilgiye sahip pilotlar, bu metal sürüsünde gezinmenin karmaşıklığının yüksek olmasını sağlar. Bir Sahil Güvenlik sözcüsü Salı günü, en kötü senaryolardan birinin, Titan’ın bir elektrik arızası nedeniyle kontrolden çıkması ve onu enkaz alanına fırlatacak akımların insafına kalması olacağını kesin olarak kabul etti. geminin bir parçasına takıldı..
Alakalı haberler
Geçen yıl aynı cihazda Titanik’in gizemlerini aramak için inen bir CBS muhabiri olan David Pogue’un açıklamasına göre, dalgıç küçük, hermetik, karbondan yapılmış ve bir tür basit “kiriş” ile çalıştırılıyor. şimdi gitti Başaramadı. 3.800 metre derinlikte kötü hava ve zifiri karanlık, seferin büyük gemiyi bulmasını engelledi. Pogue, “Su altında GPS yok, bu nedenle yüzey gemisinin metin mesajları göndererek denizaltını enkaza yönlendirmesi gerekiyor,” dedi Pogue, orada işlerin nasıl yürüdüğünü açıkladı. Kanadalı bir sahil güvenlik yetkilisi de enkazın yattığı yatağın “Connecticut büyüklüğünde” olduğunu açıkladı.
2022’de enkazın 700.000 fotoğrafını çektikten sonra Magellan LTD firması tarafından yapılan kıç tarafının 3 boyutlu rekonstrüksiyonu.
Titanic, 111 yıl önce dünyanın en büyük yolcu gemisi olarak giriş yaptı. Ve en güvenlisi. Güçlü gövdesi ve bölme sisteminin onu batmaz hale getirdiği düşünülüyordu. Ancak ilk yolculuğunu geçemedi. 14 Nisan 1912 gecesi ile ertesi sabah arasında, Newfoundland’e 600 kilometre uzaklıkta, Atlantik Okyanusu’nun ortasında bir buzdağına çarparak battı. Birleşik Krallık’taki Southampton’dan kalkmıştı ve gemide 2.000’den fazla yolcuyla New York’a (Amerika Birleşik Devletleri) varacaktı. Gemiyle birlikte 1.500’den fazla kişi battı.
gizemli höyük
Devasa okyanus gemisinin dibe düşüşünün aşamalı bir yıkım tatbikatından oluştuğu varsayılabilir. Etrafında biriken yapı kalıntıları bu yönü işaret etmektedir. Dip ile olan etki de aynı derecede muazzam olmalı. İki parça halinde dinlenin. Pruva ve kıç, Great Bank of Newfoundland’ın güneyinde, birbirinden 800 metre uzaklıkta ayrılmıştır. Bölge, enkazın keşfedilmesinden altı yıl sonra, 1991’de jeolog Alan Ruffmann’ın dediği gibi Titanik Kanyon olarak biliniyor.
Bir anekdot olarak, yakın zamana kadar birden fazla deniz jeoloğu ve arkeoloğunun ilgisini çeken ilginç bir gizem var. Titanik’in keşfinden sonra, 1996 yılında enkazdan kısa bir mesafede uzunlamasına devasa bir tümsek tespit edildi. Böyle bir oluşum onlarca yıldır her türlü spekülasyona yol açtı: bilinmeyen tekil bir jeolojik yapı olduğu gerçeğinden deniz dibine gömülü başka bir geminin kalıntılarına kadar. Birkaç yıl öncesine kadar, bilimsel bir keşif, yapının, altında çeşitli bir deniz ekosisteminin büyüdüğü bir bazaltik kaya kümesinden oluştuğunu doğrulayabilmişti. Batık gemiler mezarlığı efsanesine veda. Sonuç, kayıp Titan denizaltısının sahibi olan aynı şirket olan OceanGate tarafından açıklandı.
Tarihi okyanus gemisi, trajik ilk yolculuğundan kısa bir süre önce fırlatıldıktan sonra.
Robert Ballard ve Jean-Michel Louis, enkazın keşfinden ve ayrıca 1.500 ölünün mezarını korumak için onu okyanusun dibine bırakma kararından sorumludur. Ballard, Amerikan denizcilik tarihine ait bir kişidir. Bir bilim adamı ve ABD Donanması subayı, 1980’lerde ve 1990’larda Bismarck savaş gemisinin ve USS Yorktown uçak gemisinin enkazının yerini tespit etti. Ve Titanik, Soğuk Savaş sırasında denizin hayaletlerini koruyan Atlantik sularında batan Thresher ve Scorpion nükleer denizaltılarının kalıntılarını kurtarmadan önce.
Ünlü okyanus gemisinin nerede olduğunu bulmasına izin veren tam da bu deneyimdi. Dönemin kronikleri, iki denizaltının batarken suyun basıncıyla nasıl patladığını ve binlerce parçanın her yöne fırlatıldığını anlatır. Ballard’ın denizaltıları bulmak için enkazın geri kalanını takip etmesi yeterliydi.
Aynı fikri, 1975’te kaynak yetersizliği nedeniyle başarısız olan bir keşif gezisi sırasında bulmaya çalıştığı Titanik’e de uyguladı. Arkeolog, büyük geminin batarken de patladığını biliyordu, bu yüzden dipte muhteşem bir iz bırakan çok sayıda parça olmalıydı. Dalgıç bir robot olan Argo’nun yardımıyla Ballard ve Louis deniz dibini taradı. Cihaz önce düzinelerce metal şarapnel darbesinin ürünü olan altta birkaç delik keşfetti; sonra Titanik’in ilk parçaları ve daha sonra kırık gövdesi ortaya çıktı. Enkaz zaten muazzam bir deniz ekosistemine ev sahipliği yapıyordu ve kalıntılar arasında yüzerken çıkardığı hafif ses, bunların yıllar sonra komuta köprüsünden gönderilen gizemli sinyaller olduğunu düşünenlerin fantezilerini uyandıran bazı balık sürülerine ev sahipliği yapıyordu.
1986’da bir robot, gemi yapısının Halomonos Titanicae bakterisi tarafından kolonize edilen bir bölümünü yakalar.
Reuters
Karanlıkta oradaki gemi için de hayat kolay olmadı. Titanik’in gizemi, yattığı yere yapılan keşif gezilerini ve turist gezilerini çoğalttı. Bu tür üst düzey ‘Pazar’ seferleri, denizaltıların çarpması nedeniyle bazı güvertelere zarar verdi. İçerisi de yağmalandı. Ve Everest’te olduğu gibi, ancak bu durumda su altı yatağında, bölgeyi ziyaret eden gemilerin kaybettiği çöp, moloz ve parçalar çoktur. Bir araştırmacının plastik bir kap bulmak için o derinliklere seyahat etmesi zor olmalı. Yüzlerce var.
Metal yiyen bakteri
Titanik’in geleceği, tamamen ortadan kaybolmasında yatıyor ve bu nedenle birçok uzman, onu ziyaret etme öfkesinin arttığını düşünüyor. ‘Titan’ı işgal eden yüksek yolcu seviyesinin ortaya koyduğu gibi, fiyatı ne olursa olsun. Gemi zaten eskimişliğe doğru son yolculuğuyla karşı karşıya. Yarım asır sonra bir eser haline gelecek. Tehditler çeşitlidir. Üç kilometreden daha az bir mesafede, akıntıların amansız bir şekilde enkaza doğru sürüklediği ve sonunda onu gömecek olan uçsuz bucaksız bir çamur ve tortu yatıyor. Ama mikroorganizmalar tarafından yutulmadan önce,
O zamanlar Halomonos Titanicae adlı bir bakteri, bu derinliklerde büyük mantar kolonileriyle birlikte Titanik’te kolonize olmak için gelişmiştir. Mikroorganizma, metabolizmasını aktif tutmak ve çok büyük dozlarda enerjiye ihtiyaç duyduğu böyle olumsuz bir ortamda hayatta kalmak için demiri okside eder. Çıplak gözle keşfetmek mümkündür. Günde 50 kilo metal tüketebilen bakterilerin oluşturduğu geminin parmaklıklarında ve diğer kısımlarında devasa paslı tümsekleri gösteren görüntüler var. Bu hızda, basınç büyük olasılıkla okyanus gemisinin üst yapısını art arda ezecek ve plakaları, yalnızca efsanenin kurtarılacağı tanınmaz bir demir yığınına dönüşene kadar incelecektir.