Sessiz Bekçi
New member
Almanya’da cezaevi atölyelerinde çalışan mahkumlar saatte 1,37 ila 2,20 avro alıyor. Bu ülkedeki asgari ücret saatte 12 avro iken, bu gülünç ücretlendirmenin yeniden toplumsallaştırma ilkesini ihlal ettiğini düşünen Alman Anayasa Mahkemesi’nin kararına göre çok az. Togadolar ayrıca, Bavyera ve Kuzey Ren-Vestfalya federal eyaletlerindeki mahkumlara hapishane çalışmaları için ödeme yapılmasına ilişkin mevcut mevzuatın Alman temel yasasını ihlal ettiğini tespit ediyor. Alman yüksek mahkemesi, Salı günü açıkladığı bir kararda, bu iki bölgede cezalarını çekmekte olan ve hapishane atölyelerinde çalıştıkları için aldıkları parayı gülünç ve haksız bulan iki mahkûmun yaptığı şikayetleri ele aldı.
Mahkeme, yeniden toplumsallaştırmanın anayasal gerekliliğini uygulayan kavramların “tutarlı olmadığı gibi çelişkilerden de arınmış” olduğunu eleştiriyor. Örneğin, emek faktörünün ne kadar önemli olduğu (diğer “tedavi önlemlerine” kıyasla), cezaevi sistemindeki çalışma rejimi ile hangi hedeflere ulaşılması gerektiği ve planlanan ücretlendirmenin hangi amaçlara hizmet ettiği açık değildir. Her halükarda, güneydeki Karlsruhe kasabasında bulunan mahkeme, Bavyera ve Kuzey Ren-Vestfalya makamlarına mahkumların ücretlerini düzenleme emri verdi; bu, federal eyaletlerin geri kalanının emsal cezayı oluştururken alması gereken bir önlem. Bununla birlikte, Alman Anayasası, geriye dönük olarak bu maaşların artırılması ve düzeltilmesi emrini vermemiştir.
Şirketler için işgücü
Hem Bavyera’da hem de Kuzey Ren-Vestfalya’da ve on altı federal eyaletten on tanesinde, tüm mahkumlar yeniden sosyalleşme önlemi olarak atölyelerde çalışmaya zorlanıyor ve çoğu durumda bir derece mesleki deformasyon elde etme olasılığı var. Zorla çalıştırma bu ülkede yasalarca yasaklanmıştır, ancak Anayasa, mahkemeler tarafından verilen hapis cezalarına bir istisna getirmektedir. Sadece Brandenburg, Rheinland-Palatinate, Saarland ve Saxony’de mahkumlar çalışıp çalışmamaya karar verebilir. İş, cezaevi atölyelerinde, sıklıkla marangozluk veya demirci atölyelerinde veya ürünleri seçme, paketleme veya birleştirme görevlerini cezaevlerine devreden şirketlerin hizmetinde yürütülür.
Çoğunluğu küçük ve orta ölçekli şirketler olmak üzere doksan kadar şirket, aynı zamanda Volkswagen veya BMW gibi büyük otomobil şirketleri de hapishane işçiliğinden yararlanıyor. Mahkumların maaşı, Alman sosyal güvenliğine kayıtlı tüm işçilerin ortalama gelirinin %9’unu kılavuz olarak belirleyen bir skalaya göre hesaplanıyor.
Anayasa Mahkemesi’nin tutuklu maaşlarını ilk kez çok düşük bulması değil. 25 yıl önce, maaşlarının anayasaya aykırı olduğunu düşünerek gözden geçirilmesini emretti, o zamandan beri rehber ölçek sadece% 5 idi. Düşük ödemeleri haklı çıkarmak için, ihbar edilen iki Devletin temsilcileri, mahpusların niteliklerinin ve üretkenliklerinin düşük olması nedeniyle aldıkları ücret ile asgari ücret arasında bir tutarsızlık olması gerektiğini savundu. Üçte ikisi mesleki eğitimden yoksundur ve yarısından fazlası zorunlu okul eğitimini tamamlamamıştır. Bavyera ayrıca, mahkûmlarının çalışması için kasalarına akan yılda 30 milyon avronun, gözaltı merkezlerinin bakımı için harcanan yıllık 400 milyon avronun asgari bir parçası olduğunu da vurguladı.
Mahkeme, yeniden toplumsallaştırmanın anayasal gerekliliğini uygulayan kavramların “tutarlı olmadığı gibi çelişkilerden de arınmış” olduğunu eleştiriyor. Örneğin, emek faktörünün ne kadar önemli olduğu (diğer “tedavi önlemlerine” kıyasla), cezaevi sistemindeki çalışma rejimi ile hangi hedeflere ulaşılması gerektiği ve planlanan ücretlendirmenin hangi amaçlara hizmet ettiği açık değildir. Her halükarda, güneydeki Karlsruhe kasabasında bulunan mahkeme, Bavyera ve Kuzey Ren-Vestfalya makamlarına mahkumların ücretlerini düzenleme emri verdi; bu, federal eyaletlerin geri kalanının emsal cezayı oluştururken alması gereken bir önlem. Bununla birlikte, Alman Anayasası, geriye dönük olarak bu maaşların artırılması ve düzeltilmesi emrini vermemiştir.
Şirketler için işgücü
Hem Bavyera’da hem de Kuzey Ren-Vestfalya’da ve on altı federal eyaletten on tanesinde, tüm mahkumlar yeniden sosyalleşme önlemi olarak atölyelerde çalışmaya zorlanıyor ve çoğu durumda bir derece mesleki deformasyon elde etme olasılığı var. Zorla çalıştırma bu ülkede yasalarca yasaklanmıştır, ancak Anayasa, mahkemeler tarafından verilen hapis cezalarına bir istisna getirmektedir. Sadece Brandenburg, Rheinland-Palatinate, Saarland ve Saxony’de mahkumlar çalışıp çalışmamaya karar verebilir. İş, cezaevi atölyelerinde, sıklıkla marangozluk veya demirci atölyelerinde veya ürünleri seçme, paketleme veya birleştirme görevlerini cezaevlerine devreden şirketlerin hizmetinde yürütülür.
Çoğunluğu küçük ve orta ölçekli şirketler olmak üzere doksan kadar şirket, aynı zamanda Volkswagen veya BMW gibi büyük otomobil şirketleri de hapishane işçiliğinden yararlanıyor. Mahkumların maaşı, Alman sosyal güvenliğine kayıtlı tüm işçilerin ortalama gelirinin %9’unu kılavuz olarak belirleyen bir skalaya göre hesaplanıyor.
Anayasa Mahkemesi’nin tutuklu maaşlarını ilk kez çok düşük bulması değil. 25 yıl önce, maaşlarının anayasaya aykırı olduğunu düşünerek gözden geçirilmesini emretti, o zamandan beri rehber ölçek sadece% 5 idi. Düşük ödemeleri haklı çıkarmak için, ihbar edilen iki Devletin temsilcileri, mahpusların niteliklerinin ve üretkenliklerinin düşük olması nedeniyle aldıkları ücret ile asgari ücret arasında bir tutarsızlık olması gerektiğini savundu. Üçte ikisi mesleki eğitimden yoksundur ve yarısından fazlası zorunlu okul eğitimini tamamlamamıştır. Bavyera ayrıca, mahkûmlarının çalışması için kasalarına akan yılda 30 milyon avronun, gözaltı merkezlerinin bakımı için harcanan yıllık 400 milyon avronun asgari bir parçası olduğunu da vurguladı.