Sessiz Bekçi
New member
6 Aralık 2024 Cuma, 22:04
Yorum
olman gerekiyor kayıtlı Bu işlevselliğe erişmek için.
Giriş yapmak
Kurbansız bir trajedi olmasına rağmen kolay silinmeyen anılardan biri. Milyonlarca insan 15 Nisan 2019'da nerede olduklarını hatırlıyor. Öğleden sonra yediden sonra Notre Dame'dan yoğun bir duman yükseldi. Paris'te binlerce kişi katedral alanına geldi, bazıları ise kilometrelerce uzakta balkonlarından ya da metroda cep telefonlarının ekranlarından onları takip etti. Alevler nedeniyle yolcu gemisinin kulesi çöktüğünde birçok kişi en kötüsünden korktu. Ancak itfaiye yangını söndürmeyi başardı.
Neredeyse beş yıl sekiz ay sonra, o kader anın anısındaki yara iyileşebilecek. 14. yüzyıldan kalma anıtsal kilise bugün kapılarını yeniden halka açıyor. Yeniden açılış etkinliklerine aralarında Volodimir Zelensky ve Donald Trump'ın da bulunduğu yaklaşık 40 devlet başkanı veya lider katılacak. Medyanın ilgi odağının bir kısmı bu liderler üzerinde olacak, özellikle de beş yıl içinde bu düzeni yeniden kurma vaadini yerine getiren Fransız Emmanuel Macron (çoğu kişi bu kısa sürede pervasız bir cüretkarlık gördü) üzerinde olacak. Ve bu onun başkanlığının en büyük kültürel ve miras katkısı oldu.
Ancak Notre Dame'ın küllerinden uyanışın gerçek kahramanları, restorasyonda görev alan mimarlar ve 1.300 usta oldu. 340.000 bağışçının da dikkate değer bir katkısı oldu; neredeyse 850 milyon (rekor bir rakam) toplanması mümkün oldu; bunun yaklaşık 150'si yeniden inşanın sonraki aşamalarında kullanılacak. Hızlı ilerlemesine rağmen tamamen bitmiş değil. Transept'in kulesinin hala bir kurşun tabakasıyla kaplanması gerekiyor. Fransa'nın başkentinin kalbinde yer alan kilise kordonunun yeniden düzenlenmesi de beklemede. Bu çalışmalar 2025 sonbaharında başlayacak ve en az üç yıl sürecek.
“Aynı” iade
Bu bekleyen görevlere rağmen restorasyonda görev alanlar, elde edilen başarılardan gurur duyuyor. «Paris taşının parlaklığını geri kazandık. Projeyi tasarlayan üç mimardan biri olan Rémi Fromont, katedralin iç kısmının artık Orta Çağ'daki başlangıcına, yangın öncesine göre daha çok benzediğini, duvarlarının tonunun daha kasvetli olduğunu açıklıyor. Modern bir mimari dokunuş getirmenin cazibesine kapılmadan, “aynı şekilde restore etme” kararının anahtar olduğunu düşünüyor.
Fromont, “Zorluklardan biri, öncelikle orijinal mimarların ve duvar ustalarının mantığını inceleyip anlamamız gerektiği gerçeğinden kaynaklanıyordu” diyor. Tepedeki “orman” olarak adlandırılan ahşap yapı, Gotik bir şaheser olarak ün salmıştı. Bu uzman, “Notre Dame de Paris'in öncesi ve sonrası vardı” diyor. 19. yüzyılın prestijli mimarı Eugène Viollet-le-Duc tarafından tasarlanan neo-Gotik transept kuleyi yeniden yaratmak da zorlayıcı oldu.
Arjantinli Damián Birardi, ahşabı baltalarla kesen ve Notre Dame'ın en önemli malzemelerinden biri olan ahşabı kurşun ipliklerle yeniden şekillendiren 70 geleneksel marangozdan biridir. Bu aslında yangının hızla yayılmasını ve başarısız yangın uyarı sistemini açıklıyordu. Bu zanaatkar, hızlı yeniden inşadan dolayı kendisini tebrik ediyor: “Aslında iki yıl sürdü, çünkü 2022'ye kadar öncelik, yapının sağlamlığını garanti altına almaktı.” ve aynı zamanda en karmaşık görevlerden birini temsil eden yanmış bir iskeleyi kaldırmaktı.
«Bence en büyük zorluk bu kadar büyük bir işin lojistiğiydi. Küçük bir alanda çok farklı mesleklerden zanaatkârlarla işbirliği yapmak zorunda kaldık” diyor Birardi, son teslim tarihinin doğru olması gerektiğini düşünüyor.
Ancak beş vitray pencerenin restorasyonunda görev alan bir cam atölyesinin başkanı Isabelle Baudoin, “Çok ciddi bir baskı hissettik” diye kabul ediyor. Fromont, “Kısa vadeden dolayı miras kalitesinden ödün vermedik” diye savunuyor. Ancak restoratörlerden bazıları hızın onları bazı durumlarda en iyi olmayan malzemeleri kullanmaya zorladığını kabul ediyor; örneğin kapak için saf kurşun, Viollet-le-Duc buna karşı tavsiyede bulundu.
Fromont, ahşabın kullanımında güvenilir kalma taahhüdünün, “'ormanda' bir elektrik yapısının bulunmaması, termal kameraların veya otomatik su damlacık sisteminin varlığı” gibi çok sayıda güvenlik önlemiyle telafi edildiğini garanti ediyor. Hepsi bu göz kamaştırıcı restorasyonun onlarca yıl ve yüzyıllarca dayanmasını sağlamayı amaçlıyor.
Yorum
Hata bildir
Yorum
olman gerekiyor kayıtlı Bu işlevselliğe erişmek için.
Giriş yapmak
Kurbansız bir trajedi olmasına rağmen kolay silinmeyen anılardan biri. Milyonlarca insan 15 Nisan 2019'da nerede olduklarını hatırlıyor. Öğleden sonra yediden sonra Notre Dame'dan yoğun bir duman yükseldi. Paris'te binlerce kişi katedral alanına geldi, bazıları ise kilometrelerce uzakta balkonlarından ya da metroda cep telefonlarının ekranlarından onları takip etti. Alevler nedeniyle yolcu gemisinin kulesi çöktüğünde birçok kişi en kötüsünden korktu. Ancak itfaiye yangını söndürmeyi başardı.
Neredeyse beş yıl sekiz ay sonra, o kader anın anısındaki yara iyileşebilecek. 14. yüzyıldan kalma anıtsal kilise bugün kapılarını yeniden halka açıyor. Yeniden açılış etkinliklerine aralarında Volodimir Zelensky ve Donald Trump'ın da bulunduğu yaklaşık 40 devlet başkanı veya lider katılacak. Medyanın ilgi odağının bir kısmı bu liderler üzerinde olacak, özellikle de beş yıl içinde bu düzeni yeniden kurma vaadini yerine getiren Fransız Emmanuel Macron (çoğu kişi bu kısa sürede pervasız bir cüretkarlık gördü) üzerinde olacak. Ve bu onun başkanlığının en büyük kültürel ve miras katkısı oldu.
Ancak Notre Dame'ın küllerinden uyanışın gerçek kahramanları, restorasyonda görev alan mimarlar ve 1.300 usta oldu. 340.000 bağışçının da dikkate değer bir katkısı oldu; neredeyse 850 milyon (rekor bir rakam) toplanması mümkün oldu; bunun yaklaşık 150'si yeniden inşanın sonraki aşamalarında kullanılacak. Hızlı ilerlemesine rağmen tamamen bitmiş değil. Transept'in kulesinin hala bir kurşun tabakasıyla kaplanması gerekiyor. Fransa'nın başkentinin kalbinde yer alan kilise kordonunun yeniden düzenlenmesi de beklemede. Bu çalışmalar 2025 sonbaharında başlayacak ve en az üç yıl sürecek.
“Aynı” iade
Bu bekleyen görevlere rağmen restorasyonda görev alanlar, elde edilen başarılardan gurur duyuyor. «Paris taşının parlaklığını geri kazandık. Projeyi tasarlayan üç mimardan biri olan Rémi Fromont, katedralin iç kısmının artık Orta Çağ'daki başlangıcına, yangın öncesine göre daha çok benzediğini, duvarlarının tonunun daha kasvetli olduğunu açıklıyor. Modern bir mimari dokunuş getirmenin cazibesine kapılmadan, “aynı şekilde restore etme” kararının anahtar olduğunu düşünüyor.
Fromont, “Zorluklardan biri, öncelikle orijinal mimarların ve duvar ustalarının mantığını inceleyip anlamamız gerektiği gerçeğinden kaynaklanıyordu” diyor. Tepedeki “orman” olarak adlandırılan ahşap yapı, Gotik bir şaheser olarak ün salmıştı. Bu uzman, “Notre Dame de Paris'in öncesi ve sonrası vardı” diyor. 19. yüzyılın prestijli mimarı Eugène Viollet-le-Duc tarafından tasarlanan neo-Gotik transept kuleyi yeniden yaratmak da zorlayıcı oldu.
Arjantinli Damián Birardi, ahşabı baltalarla kesen ve Notre Dame'ın en önemli malzemelerinden biri olan ahşabı kurşun ipliklerle yeniden şekillendiren 70 geleneksel marangozdan biridir. Bu aslında yangının hızla yayılmasını ve başarısız yangın uyarı sistemini açıklıyordu. Bu zanaatkar, hızlı yeniden inşadan dolayı kendisini tebrik ediyor: “Aslında iki yıl sürdü, çünkü 2022'ye kadar öncelik, yapının sağlamlığını garanti altına almaktı.” ve aynı zamanda en karmaşık görevlerden birini temsil eden yanmış bir iskeleyi kaldırmaktı.
«Bence en büyük zorluk bu kadar büyük bir işin lojistiğiydi. Küçük bir alanda çok farklı mesleklerden zanaatkârlarla işbirliği yapmak zorunda kaldık” diyor Birardi, son teslim tarihinin doğru olması gerektiğini düşünüyor.
Ancak beş vitray pencerenin restorasyonunda görev alan bir cam atölyesinin başkanı Isabelle Baudoin, “Çok ciddi bir baskı hissettik” diye kabul ediyor. Fromont, “Kısa vadeden dolayı miras kalitesinden ödün vermedik” diye savunuyor. Ancak restoratörlerden bazıları hızın onları bazı durumlarda en iyi olmayan malzemeleri kullanmaya zorladığını kabul ediyor; örneğin kapak için saf kurşun, Viollet-le-Duc buna karşı tavsiyede bulundu.
Fromont, ahşabın kullanımında güvenilir kalma taahhüdünün, “'ormanda' bir elektrik yapısının bulunmaması, termal kameraların veya otomatik su damlacık sisteminin varlığı” gibi çok sayıda güvenlik önlemiyle telafi edildiğini garanti ediyor. Hepsi bu göz kamaştırıcı restorasyonun onlarca yıl ve yüzyıllarca dayanmasını sağlamayı amaçlıyor.
Yorum
Hata bildir