bencede
New member
Freda Kreier
Dünya’nın ikliminin son iki milyon yılını bahis edinen devasa bir simülasyon, sıcaklığın ve öteki gezegensel şartların birinci insanların göçleri üzerinde tesir yarattığına ve büyük olasılıkla günümüzdeki insan çeşidinin yaklaşık 300 bin yıl evvel ortaya çıkmasına katkıda bulunduğuna ait ispatlar sunuyor. Yeni bulgu, Nature mecmuasında yayınlanan ve Dünya’nın hareketinde gerçekleşen değişimlerin iklim ve insan evrimini hangi tarafta etkilediğini araştırmak için şu ana dek oluşturulan en büyük modelden elde edildi. ABD’nin Massachusetts eyaletindeki Falmouth kentinde bulunan Woods Hole Oşinografi Enstitüsü Müdürü Peter de Menocal, “Bu bulgu, iklimin insanların atalarını şekillendirme konusundaki rolünü destekleyen duvardaki bir öbür tuğla” diyor.
İklimin, insanın evriminde büyük bir rol oynamış olabileceği fikri, en azından, bilim insanlarının daha kurak şartların ilkel insan cetlerinin iki ayak üzerinde yürümeye başlamasına ve Afrika ovalarındaki hayata ahenk sağlamasına niye olup olmadığını tartışmaya başladıkları 1920’lerden bu yana tartışılıyor. Buna rağmen, araştırmacılar şu ana kadar, iklimin insanlığı şekillendirmede rol oynadığını gösteren kuvvetli delillere ulaşmak için ağır bir efor sarf ettiler.
YÖRÜNGE TESİRİ
Güney Kore’de bulunan Pusan Ulusal Üniversitesi’nden iklim fizikçisi Axel Timmermann ve meslektaşları, gerçekleştirdikleri son araştırmada, sıcaklık ve yağışların son birkaç milyon yıl içerisinde beşerler için hangi kaynakların mevcut olduğunu nasıl şekillendirebileceğini bir daha yapılandırmak maksadıyla, altı ay boyunca bir üstün bilgisayarda bir iklim modeli çalıştırdılar. Araştırmacılar, bilhassa de Dünya’nın astronomik hareketinin iklim üzerinde niye olduğu uzun vadeli dalgalanmaların insan evrimini teşvik etmek doğrultusunda şartları nasıl ortaya çıkarmış olabileceğini incelediler.
Öbür gezegenlerin [Güneş tarafınca] itilip çekilmesi, gezegenin hem eğimini birebir vakitte yörüngesinin halini farklılaştırarak Dünya’nın iklimini de değiştirir. 41 bin yıllık döngüler boyunca, Dünya’nın eğimi salınım göstererek mevsimlerin yoğunluk seviyesini tesirler ve tropik bölgelere ne seviyede yağmur yağdığını değiştirir. Ve Dünya, 100 bin yıllık döngüler boyunca daha fazla Güneş ışığı ve daha uzun yazları birlikteinde getiren daha dairesel bir yörüngeye sahip olmaktan, Güneş ışığını azaltan ve buzul oluşum devirlerine yol açabilen daha eliptik bir yörüngeye girmeye yönelir.
Timmermann ve meslektaşları, bu çeşit astronomik değişimleri içeren bir simülasyon kullandılar ve akabinde ulaştıkları sonuçları, ilkel Homo erectus ve çağdaş Homo sapiens de dahil olmak üzere, altı insan çeşidinin nerede ve ne vakit yaşayabileceğini anlamak maksadıyla binlerce fosil ve başka arkeolojik ispatla birleştirdiler.
YER DEĞİŞTİRMELER VE KARIŞIM
Sonuçlanan araştırma muazzam ölçüde datayı açığa çıkardı ve Timmermann ayrıyeten birkaç ilgi alımlı modelin de ortaya çıktığını söylüyor. Örnek olarak, araştırmacıların yaptığı inceleme, ilkel bir insan tipi olan Homo heidelbergensis’in yaklaşık 700 bin yıl evvel ömür alanını genişletmeye başladığını ortaya koydu. Kimi bilim insanları, bu tıbbın Avrasya’daki Neandertaller (Homo neanderthalensis) ve Afrika’da bir yerlerde ortaya çıkan Homo sapiens de dahil olmak üzere, dünyanın dört bir yanındaki öbür çeşitlerin önünü açmış olabileceğini düşünüyor.
Model, daha eliptik bir yörüngenin tiplerin daha uzak aralıklara göç etmesine imkan sağlayan daha nemli iklim şartları yaratması niçiniyle, Homo heidelbergensis’in dünya geneline dağılmasının mümkün olduğunu gösteriyor. Simülasyon beraberinde iklim bağlamında en yaşanabilir bölgelerin vakit ortasında kaydığını ve fosil kayıtlarının da onlarla birlikte takip edilebildiğini gözler önüne serdi.
Timmermann, “Küresel çaptaki kafatasları ve aletler derlemesi, vakit ortasında rastgele bir dağılım göstermiyor” diyor. Dünya’nın hareketi tarafınca yönlendirilen iklim değişikliği ile ahenk gösteren “bir model izliyor”: “Bu durum benim için epey şaşırtan; bu, şu ana dek kimsenin şahit olmadığı bir model.”
Bu modelin bir kısmı, bizim cinsimizin nerede ve nasıl ortaya çıktığıyla ilgili yeni bilgiler sağlayabilir. Sahra altı Afrika’da genetik açıdan izole biçimde kalma eğilimi taşıyan günümüz avcı-toplayıcı kümeleri üzerinde yapılan genetik araştırmaların bir kısmı, Homo sapiens’in güney Afrika’daki tek bir evrimsel sürecin sonunda ortaya çıktığını gösteriyor. birebir vakitte, başka çalışmalar, insanlığın daima bir arada günümüz beşerlerine dönüşen bir hayli farklı tarih öncesi Afrika topluluğunun karışımı olarak başladığı daha karmaşık bir öyküye işaret ediyor.
Timmermann ve meslektaşları, iklimdeki bir daha yapılanmaların tek bir evrimsel yol hipotezini desteklediğini söz ediyor. Kullandıkları model, tıbbımızın güney Afrika’daki Homo heidelbergensis’in sıra dışı seviyede sıcak bir devirde yaşanabilir alanları yitirmeye başlamasıyla evrimleştiğini ortaya koyuyor. Bu nüfus daha sıcak ve kuru şartlara ahenk sağlayarak Homo sapiens’e dönüşmüş olabilir.
bir daha de bu bulgunun tartışmalara bir son vermesi mümkün değil. ABD’nin Salt Lake kentindeki Utah Üniversitesi’nde bir paleobiyolog olan Tyler Faith, nispeten fosillerdeki ve genetik kayıtlardaki boşluklar yüzünden “Belirli bir iklim hadisesinin tipleşme olayına niye olduğunu öne sürmek sahiden zor” diyor.
Tıpkı şey, araştırma makalesinde aktarılan öbür modellerin büyük kısmı için de geçerli. De Menocal, “Kariyerini bu mevzu üzerinde çalışarak geçiren beşerler ya hararetli bir muahedeye varacaklar ya da buradaki önermelere dair uyuşmazlıklar yaşayacaklar” diyor. tıpkı vakitte, model kendi başına olağanüstü bir muvaffakiyet ve bu soruların sorulması için bir şablon sunuyor.
Nature mecmuasına konuşan araştırmacıların birden fazla, astronomik döngülerin insan soyunun gidişatına tesirde bulunduğunu ispatlamak doğrultusunda daha fazla kanıta gereksinim duyulacağını lisana getiriyor. Faith, “İklim değişikliğinin ve insan evriminin esrarını çözmek tek bir makalede ele alınabilseydi, aslına bakarsanız 40 yıl evvel yapılmış olurdu” diyor. Hâl bu biçimdeyken, Timmermann ve meslektaşları genetik bilgileri bir ortaya getirenler de dahil olmak üzere, daha büyük modeller üzerinde çalışmayı planlıyorlar.
Yazının yepyenisi Nature sitesinden alınmıştır. (Çeviren: Tarkan Tufan)
Dünya’nın ikliminin son iki milyon yılını bahis edinen devasa bir simülasyon, sıcaklığın ve öteki gezegensel şartların birinci insanların göçleri üzerinde tesir yarattığına ve büyük olasılıkla günümüzdeki insan çeşidinin yaklaşık 300 bin yıl evvel ortaya çıkmasına katkıda bulunduğuna ait ispatlar sunuyor. Yeni bulgu, Nature mecmuasında yayınlanan ve Dünya’nın hareketinde gerçekleşen değişimlerin iklim ve insan evrimini hangi tarafta etkilediğini araştırmak için şu ana dek oluşturulan en büyük modelden elde edildi. ABD’nin Massachusetts eyaletindeki Falmouth kentinde bulunan Woods Hole Oşinografi Enstitüsü Müdürü Peter de Menocal, “Bu bulgu, iklimin insanların atalarını şekillendirme konusundaki rolünü destekleyen duvardaki bir öbür tuğla” diyor.
İklimin, insanın evriminde büyük bir rol oynamış olabileceği fikri, en azından, bilim insanlarının daha kurak şartların ilkel insan cetlerinin iki ayak üzerinde yürümeye başlamasına ve Afrika ovalarındaki hayata ahenk sağlamasına niye olup olmadığını tartışmaya başladıkları 1920’lerden bu yana tartışılıyor. Buna rağmen, araştırmacılar şu ana kadar, iklimin insanlığı şekillendirmede rol oynadığını gösteren kuvvetli delillere ulaşmak için ağır bir efor sarf ettiler.
YÖRÜNGE TESİRİ
Güney Kore’de bulunan Pusan Ulusal Üniversitesi’nden iklim fizikçisi Axel Timmermann ve meslektaşları, gerçekleştirdikleri son araştırmada, sıcaklık ve yağışların son birkaç milyon yıl içerisinde beşerler için hangi kaynakların mevcut olduğunu nasıl şekillendirebileceğini bir daha yapılandırmak maksadıyla, altı ay boyunca bir üstün bilgisayarda bir iklim modeli çalıştırdılar. Araştırmacılar, bilhassa de Dünya’nın astronomik hareketinin iklim üzerinde niye olduğu uzun vadeli dalgalanmaların insan evrimini teşvik etmek doğrultusunda şartları nasıl ortaya çıkarmış olabileceğini incelediler.
Öbür gezegenlerin [Güneş tarafınca] itilip çekilmesi, gezegenin hem eğimini birebir vakitte yörüngesinin halini farklılaştırarak Dünya’nın iklimini de değiştirir. 41 bin yıllık döngüler boyunca, Dünya’nın eğimi salınım göstererek mevsimlerin yoğunluk seviyesini tesirler ve tropik bölgelere ne seviyede yağmur yağdığını değiştirir. Ve Dünya, 100 bin yıllık döngüler boyunca daha fazla Güneş ışığı ve daha uzun yazları birlikteinde getiren daha dairesel bir yörüngeye sahip olmaktan, Güneş ışığını azaltan ve buzul oluşum devirlerine yol açabilen daha eliptik bir yörüngeye girmeye yönelir.
Timmermann ve meslektaşları, bu çeşit astronomik değişimleri içeren bir simülasyon kullandılar ve akabinde ulaştıkları sonuçları, ilkel Homo erectus ve çağdaş Homo sapiens de dahil olmak üzere, altı insan çeşidinin nerede ve ne vakit yaşayabileceğini anlamak maksadıyla binlerce fosil ve başka arkeolojik ispatla birleştirdiler.
YER DEĞİŞTİRMELER VE KARIŞIM
Sonuçlanan araştırma muazzam ölçüde datayı açığa çıkardı ve Timmermann ayrıyeten birkaç ilgi alımlı modelin de ortaya çıktığını söylüyor. Örnek olarak, araştırmacıların yaptığı inceleme, ilkel bir insan tipi olan Homo heidelbergensis’in yaklaşık 700 bin yıl evvel ömür alanını genişletmeye başladığını ortaya koydu. Kimi bilim insanları, bu tıbbın Avrasya’daki Neandertaller (Homo neanderthalensis) ve Afrika’da bir yerlerde ortaya çıkan Homo sapiens de dahil olmak üzere, dünyanın dört bir yanındaki öbür çeşitlerin önünü açmış olabileceğini düşünüyor.
Model, daha eliptik bir yörüngenin tiplerin daha uzak aralıklara göç etmesine imkan sağlayan daha nemli iklim şartları yaratması niçiniyle, Homo heidelbergensis’in dünya geneline dağılmasının mümkün olduğunu gösteriyor. Simülasyon beraberinde iklim bağlamında en yaşanabilir bölgelerin vakit ortasında kaydığını ve fosil kayıtlarının da onlarla birlikte takip edilebildiğini gözler önüne serdi.
Timmermann, “Küresel çaptaki kafatasları ve aletler derlemesi, vakit ortasında rastgele bir dağılım göstermiyor” diyor. Dünya’nın hareketi tarafınca yönlendirilen iklim değişikliği ile ahenk gösteren “bir model izliyor”: “Bu durum benim için epey şaşırtan; bu, şu ana dek kimsenin şahit olmadığı bir model.”
Bu modelin bir kısmı, bizim cinsimizin nerede ve nasıl ortaya çıktığıyla ilgili yeni bilgiler sağlayabilir. Sahra altı Afrika’da genetik açıdan izole biçimde kalma eğilimi taşıyan günümüz avcı-toplayıcı kümeleri üzerinde yapılan genetik araştırmaların bir kısmı, Homo sapiens’in güney Afrika’daki tek bir evrimsel sürecin sonunda ortaya çıktığını gösteriyor. birebir vakitte, başka çalışmalar, insanlığın daima bir arada günümüz beşerlerine dönüşen bir hayli farklı tarih öncesi Afrika topluluğunun karışımı olarak başladığı daha karmaşık bir öyküye işaret ediyor.
Timmermann ve meslektaşları, iklimdeki bir daha yapılanmaların tek bir evrimsel yol hipotezini desteklediğini söz ediyor. Kullandıkları model, tıbbımızın güney Afrika’daki Homo heidelbergensis’in sıra dışı seviyede sıcak bir devirde yaşanabilir alanları yitirmeye başlamasıyla evrimleştiğini ortaya koyuyor. Bu nüfus daha sıcak ve kuru şartlara ahenk sağlayarak Homo sapiens’e dönüşmüş olabilir.
bir daha de bu bulgunun tartışmalara bir son vermesi mümkün değil. ABD’nin Salt Lake kentindeki Utah Üniversitesi’nde bir paleobiyolog olan Tyler Faith, nispeten fosillerdeki ve genetik kayıtlardaki boşluklar yüzünden “Belirli bir iklim hadisesinin tipleşme olayına niye olduğunu öne sürmek sahiden zor” diyor.
Tıpkı şey, araştırma makalesinde aktarılan öbür modellerin büyük kısmı için de geçerli. De Menocal, “Kariyerini bu mevzu üzerinde çalışarak geçiren beşerler ya hararetli bir muahedeye varacaklar ya da buradaki önermelere dair uyuşmazlıklar yaşayacaklar” diyor. tıpkı vakitte, model kendi başına olağanüstü bir muvaffakiyet ve bu soruların sorulması için bir şablon sunuyor.
Nature mecmuasına konuşan araştırmacıların birden fazla, astronomik döngülerin insan soyunun gidişatına tesirde bulunduğunu ispatlamak doğrultusunda daha fazla kanıta gereksinim duyulacağını lisana getiriyor. Faith, “İklim değişikliğinin ve insan evriminin esrarını çözmek tek bir makalede ele alınabilseydi, aslına bakarsanız 40 yıl evvel yapılmış olurdu” diyor. Hâl bu biçimdeyken, Timmermann ve meslektaşları genetik bilgileri bir ortaya getirenler de dahil olmak üzere, daha büyük modeller üzerinde çalışmayı planlıyorlar.
Yazının yepyenisi Nature sitesinden alınmıştır. (Çeviren: Tarkan Tufan)