Sessiz Bekçi
New member
«Senden bir iyilik istiyorum, ben senin Fatıma ninenim, beni anlıyorsun. Sakin olmalılar. Seni arıyorlar. Mikrofonu dinle, ayakta ol, seni getirsinler. Sıkıntıya düşerlerse, bunu ancak Allahım bilir.” Kolombiya hava kuvvetlerinin, anneleriyle birlikte seyahat ettikleri uçağın Caqueta’nın yapraklı bölgesine düştüğü 1. günden beri kayıp dört kardeşin bulunduğu ormanın üzerinden her saat havadan yayın yaptığı mesaj budur.
Arayış her geçen saat daha da ıstırap verici hale geliyor. Çocukların babası Manuel Ranoque Morales ve albaylarının tek bir emir verdiği 85 yeni asker ona katıldı: “Çocukları canlı getirin.” Üç ordu uçağı, mutlu bir sonuç şansını artırmak için umutsuz bir girişimde, yüzlerce hayatta kalma kitini su ve IV ile çalılıklara düşürdü. Reşit olmayanların onları bulacağını ve topladıkları ve neredeyse üç haftalık bu düzensiz yolculukta hayatta kalmalarını sağlayan meyve dışında diğer takviyelerle beslenebileceklerini umuyorlar.
Kolombiyalılar arasında ıstırap, gizemle aynı hızda büyüyor. On bir aylık bir bebeğe bakan 13, 9 ve 4 yaşlarındaki üç çocuğun ormanda bu kadar uzun süre nasıl hayatta kaldıkları bilinmiyor. Tüm bu muazzam tepki kapasitesi, kurtarıcılar tarafından, küçüklerin kendilerini savunmaya ve ormanla birlikte yaşamaya alışkın olan doğasına atfedilir. Claquetá ormanının eteklerinde yaşayan küçük bir etnik gruptan geliyorlar ve bu nedenle orayı iyi biliyorlar. Hangi meyvelerin yenilebilir olduğunu ve hangi yılanlardan, böceklerden ve diğer hayvanlardan korkmanın daha kötü olduğunu bilirler. Yakınları ise tehdit edilmeye alışkın olduklarını ekliyorlar. Topluluklarındaki diğer aileler gibi onlar da çalılıkların arasına gizlenmiş suç çeteleri tarafından sık sık taciz ediliyor. Ama gerçekte kimse şu anki durumunu bilmiyor. Kaza sonucu herhangi birinin veya tamamının yaralanıp yaralanmadığını belirlemek bile mümkün olmadı.
Uçağın bir motor arızası geçirdikten ve yere çarptıktan sonra bırakıldığı durum
Efe
Küçük Cessna, Araracuara’dan yolcularıyla birlikte kalktıktan kısa bir süre sonra, bölge üzerinde şafaktan hemen sonra bir motor arızası kaydetti. Bazı ağaçların tepelerine daldı ve daha sonra dikey olarak yere düştü. Etkisi muazzamdı. Uçağın kalıntıları burnun tamamen ezilmiş olduğunu gösteriyor.
İçeride askerler, pilot Hernando Murcia’nın cesedini buldu. Önceki gün sorunsuz beş uçuş yapmıştı. Ayrılmadan önce, her zaman yaptığı gibi, uçuş planını ve varış noktasına varış saatini açıklamak için karısını aramıştı.
Cessna’sının enkazından kısa bir mesafede, çocukların annesinin cesetleri ve uçağın son yolcusu, bölgenin başkentine giden yerli bir vakfın yöneticisi göründü. Her iki kurbanın da uçaktan atılıp atılmadığı veya uçaktan çıkmayı başardığı ve yaraların ciddiyeti nedeniyle kısa bir süre sonra öldüğü açıklanmadı. Belki de küçükler arkada, kabinin arkasındaydı ve bu onların zarar görmeden kaçmalarını sağladı. Kimse bilmiyor. Kan izine rastlanmaması bir umut ışığı sunuyor gibi görünüyor. Kurtarıcılar, en azından, reşit olmayanların herhangi birinin yaralanma olasılığını gösteren belirtiler bildirmediler.
Nehrin bu bölümünde, kıyıyı çevreleyen çamurda Perşembe günü çocukların ayak izlerine rastlandı.
Reuters
Guaviare ormanı, Kolombiya’daki tüm gözlerin ve gezegendeki milyonlarca insanın merkezi haline geldi. Bu ülkede gerçekleştirilen en devasa kurtarma görevlerinden birine sahne oldu. Sekiz yıl önce, genç bir anne ve bebeği de, nehirlerde dolaşan teknelerin yanı sıra Amazon’u geçmenin en yaygın yolu olan bir uçak kazası geçirdi, ancak bunlar beş gün sonra bulundu. Dört küçüğün başarısı emsalsiz.
piranhalar ve girdaplar
Kolombiya ordusunun hayatta kalma kılavuzu, ormanı “zor erişim, olumsuz koşullar ve sağlıksız iklimin geniş bir alanı” olarak tanımlıyor. “Ağır şartlar, sürekli tehlikeler ve bir insanı ölüme götürebilecek sayısız durum sunarken, aynı zamanda yaşam için yüzlerce fırsat sunar ve olumsuz koşullar, düşmana karşı avantaj elde etmek için kullanılabilir. ya da manigua’da (bitki örtüsüyle dolu bataklık yer) ondan canlı çıkabilmek için ».
Cihaza katılan iki yüz asker, umudu korumak için bu son takdire sarılır. Bunların arasında, kendini suç ve uyuşturucu kaçakçılığına adamış gerilla gruplarını veya çeteleri arama görevleri sonucunda ormanda epeyce uzman asker var. Gece görüş gözlüğü ve ısı detektörleri kullanarak düzinelerce Sivil Savunma ilk müdahale ekibi ve diğer kurtarma kuruluşlarının eşliğinde gece gündüz takip ediyorlar. Koşullar vahim. Karanlık çöktüğünde, çocukların kesinlikle uyuyor olmaları ve bu nedenle hareketsiz kalmaları gerçeğinden yararlanmaya çalışırlar. Sürekli samanlığa düşen bir iğne değil, sabit bir hedef olun.
İzleme operasyonunun yönlendirildiği Kolombiya silahlı kuvvetlerinin komuta merkezi
Reuters
Operasyon, reşit olmayanların nüfus aramak için rotasını takip ettiklerine inandıkları Apaporis Nehri’nin çevresine odaklanıyor. Bölge tehlikelerle dolu. Çok sayıda bataklık, çamur ve akarsu var. Askeri el kitabı, “Bir nehre girmeden önce, sakin olup olmadığını veya akıntıları ve girdapları gizleyip gizlemediğini keşfetmek için şeklini gözlemleyin” diye uyarıyor. «Piranhalar, bir nehrin durgun sularının olduğu ormanda her yerde bulunur. Genellikle sakin sularda bulunurlar. Hükümet ayrıca bölgede sağanak ve elektrik fırtınalarının devam ettiğini bildirdi. Başka bir büyük risk. Nemli ormanın ortasına düşen bir yıldırım, altı yüz metrelik bir yarıçaptaki bir kişiyi elektrik akımına kaptırabilir.
Uzmanların değerlendirdiği diğer bir olasılık da, kardeşlerin bazı yerli halklarla karşılaştıktan sonra güvenli bir yerleşim yerine nakledildiği veya pratikte yalnızca yerlilerin bildiği patikalar ve nehirler boyunca uzanan bir kasabaya seyahat ettikleridir. Ancak bu bir azınlık teorisidir. Son dört gün içinde, kurtarıcılar yolda meyve, giysi, saç tokası, bir şişe ve hatta çocuk makası kalıntıları bırakan çocukların geçişine dair yalnızca ipuçları buldular. Çocukların ayak izlerinin “taze ayak izleri” de bir derenin yanına yerleştirildi. Bir yetişkin olarak yok. Ordu, “Ormanda kaybolan bir uçak kazasından sağ kurtulan bir adamın en iyi umudu yardım bulmaktır ve büyük olasılıkla, bölgenin bir yerlisinin veya yerlisinin onun nüfuslu bir yere dönmesine yardım etmesidir.”
ormanın sahibi
En küçük iki çocuk Tien Noriel (4 yaşında) ve Cristin Neriman’ın (11 aylık) babası Manuel Ranoque ve iki ablanın üvey babası Lesly (13 yaşında) ve Soleiny (9) arama çalışmalarına katıldı. Yer çok büyük. İzleme alanı, yaklaşık 26.000 kilometrekarelik bir alanı kaplıyor, Bogota’nın metropol alanıyla aşağı yukarı aynı uzantı, ancak yoğun ormanlarla. Ordu, küçüklerin yiyecek aramak için sürekli hareket halinde olduğuna inanıyor, ancak Manuel onların bir yerli tarafından yakalandıklarına inanıyor. Manuel, gerillaların tehditleri nedeniyle Caquetá bölgesinden kaçmak zorunda kaldıktan sonra ailesini Guanaive’nin başkenti San José’ye taşımaya ve oradan da iş bulduğu Bogota’ya gitmeye karar vermişti.
Torunlarına gönderilen uçak postası mesajlarının yazarı Büyükanne Fátima, onların evinin kapısından zarar görmeden girmelerini bekliyor. Kızı Magdalena Mucutuy’un ölümü kendisine çoktan bildirildi. Onun gibi o da yerli ve doğaüstü inançları saatler geçtikçe güç kazandı. Kolombiyalı bir haber sitesine “Bilgimiz bize onları geceleri aramamız gerektiğini söylüyor, çünkü anne, baba veya amca olarak görünen cinlerin onlara sahip olduğuna inanıyoruz,” dedi ve “birinin onları taşıdığına” ikna oldu ve bu ormanda neden ayak izlerinin kaybolduğunu.
Ailenin bir diğer yakın arkadaşı Fidencio Valencia, “çok geç olmadan her yerde yardım arıyoruz” diyor. Apaporis Nehri boyunca yer alan “bölgelerin büyükanne ve büyükbabalarının manevi desteğine”, “sektörde yaşayan Tucanos, Tikunas ve Makunas gibi” yerli etnik gruplarınki de eklenir. Amaç, tanrının ve ormanın sahibinin çocukları kurtarmamıza yardım etmesi,” diye haykırıyor Valencia.
Arayış her geçen saat daha da ıstırap verici hale geliyor. Çocukların babası Manuel Ranoque Morales ve albaylarının tek bir emir verdiği 85 yeni asker ona katıldı: “Çocukları canlı getirin.” Üç ordu uçağı, mutlu bir sonuç şansını artırmak için umutsuz bir girişimde, yüzlerce hayatta kalma kitini su ve IV ile çalılıklara düşürdü. Reşit olmayanların onları bulacağını ve topladıkları ve neredeyse üç haftalık bu düzensiz yolculukta hayatta kalmalarını sağlayan meyve dışında diğer takviyelerle beslenebileceklerini umuyorlar.
Kolombiyalılar arasında ıstırap, gizemle aynı hızda büyüyor. On bir aylık bir bebeğe bakan 13, 9 ve 4 yaşlarındaki üç çocuğun ormanda bu kadar uzun süre nasıl hayatta kaldıkları bilinmiyor. Tüm bu muazzam tepki kapasitesi, kurtarıcılar tarafından, küçüklerin kendilerini savunmaya ve ormanla birlikte yaşamaya alışkın olan doğasına atfedilir. Claquetá ormanının eteklerinde yaşayan küçük bir etnik gruptan geliyorlar ve bu nedenle orayı iyi biliyorlar. Hangi meyvelerin yenilebilir olduğunu ve hangi yılanlardan, böceklerden ve diğer hayvanlardan korkmanın daha kötü olduğunu bilirler. Yakınları ise tehdit edilmeye alışkın olduklarını ekliyorlar. Topluluklarındaki diğer aileler gibi onlar da çalılıkların arasına gizlenmiş suç çeteleri tarafından sık sık taciz ediliyor. Ama gerçekte kimse şu anki durumunu bilmiyor. Kaza sonucu herhangi birinin veya tamamının yaralanıp yaralanmadığını belirlemek bile mümkün olmadı.
Uçağın bir motor arızası geçirdikten ve yere çarptıktan sonra bırakıldığı durum
Efe
Küçük Cessna, Araracuara’dan yolcularıyla birlikte kalktıktan kısa bir süre sonra, bölge üzerinde şafaktan hemen sonra bir motor arızası kaydetti. Bazı ağaçların tepelerine daldı ve daha sonra dikey olarak yere düştü. Etkisi muazzamdı. Uçağın kalıntıları burnun tamamen ezilmiş olduğunu gösteriyor.
İçeride askerler, pilot Hernando Murcia’nın cesedini buldu. Önceki gün sorunsuz beş uçuş yapmıştı. Ayrılmadan önce, her zaman yaptığı gibi, uçuş planını ve varış noktasına varış saatini açıklamak için karısını aramıştı.
Cessna’sının enkazından kısa bir mesafede, çocukların annesinin cesetleri ve uçağın son yolcusu, bölgenin başkentine giden yerli bir vakfın yöneticisi göründü. Her iki kurbanın da uçaktan atılıp atılmadığı veya uçaktan çıkmayı başardığı ve yaraların ciddiyeti nedeniyle kısa bir süre sonra öldüğü açıklanmadı. Belki de küçükler arkada, kabinin arkasındaydı ve bu onların zarar görmeden kaçmalarını sağladı. Kimse bilmiyor. Kan izine rastlanmaması bir umut ışığı sunuyor gibi görünüyor. Kurtarıcılar, en azından, reşit olmayanların herhangi birinin yaralanma olasılığını gösteren belirtiler bildirmediler.
Nehrin bu bölümünde, kıyıyı çevreleyen çamurda Perşembe günü çocukların ayak izlerine rastlandı.
Reuters
Guaviare ormanı, Kolombiya’daki tüm gözlerin ve gezegendeki milyonlarca insanın merkezi haline geldi. Bu ülkede gerçekleştirilen en devasa kurtarma görevlerinden birine sahne oldu. Sekiz yıl önce, genç bir anne ve bebeği de, nehirlerde dolaşan teknelerin yanı sıra Amazon’u geçmenin en yaygın yolu olan bir uçak kazası geçirdi, ancak bunlar beş gün sonra bulundu. Dört küçüğün başarısı emsalsiz.
piranhalar ve girdaplar
Kolombiya ordusunun hayatta kalma kılavuzu, ormanı “zor erişim, olumsuz koşullar ve sağlıksız iklimin geniş bir alanı” olarak tanımlıyor. “Ağır şartlar, sürekli tehlikeler ve bir insanı ölüme götürebilecek sayısız durum sunarken, aynı zamanda yaşam için yüzlerce fırsat sunar ve olumsuz koşullar, düşmana karşı avantaj elde etmek için kullanılabilir. ya da manigua’da (bitki örtüsüyle dolu bataklık yer) ondan canlı çıkabilmek için ».
Cihaza katılan iki yüz asker, umudu korumak için bu son takdire sarılır. Bunların arasında, kendini suç ve uyuşturucu kaçakçılığına adamış gerilla gruplarını veya çeteleri arama görevleri sonucunda ormanda epeyce uzman asker var. Gece görüş gözlüğü ve ısı detektörleri kullanarak düzinelerce Sivil Savunma ilk müdahale ekibi ve diğer kurtarma kuruluşlarının eşliğinde gece gündüz takip ediyorlar. Koşullar vahim. Karanlık çöktüğünde, çocukların kesinlikle uyuyor olmaları ve bu nedenle hareketsiz kalmaları gerçeğinden yararlanmaya çalışırlar. Sürekli samanlığa düşen bir iğne değil, sabit bir hedef olun.
İzleme operasyonunun yönlendirildiği Kolombiya silahlı kuvvetlerinin komuta merkezi
Reuters
Operasyon, reşit olmayanların nüfus aramak için rotasını takip ettiklerine inandıkları Apaporis Nehri’nin çevresine odaklanıyor. Bölge tehlikelerle dolu. Çok sayıda bataklık, çamur ve akarsu var. Askeri el kitabı, “Bir nehre girmeden önce, sakin olup olmadığını veya akıntıları ve girdapları gizleyip gizlemediğini keşfetmek için şeklini gözlemleyin” diye uyarıyor. «Piranhalar, bir nehrin durgun sularının olduğu ormanda her yerde bulunur. Genellikle sakin sularda bulunurlar. Hükümet ayrıca bölgede sağanak ve elektrik fırtınalarının devam ettiğini bildirdi. Başka bir büyük risk. Nemli ormanın ortasına düşen bir yıldırım, altı yüz metrelik bir yarıçaptaki bir kişiyi elektrik akımına kaptırabilir.
Uzmanların değerlendirdiği diğer bir olasılık da, kardeşlerin bazı yerli halklarla karşılaştıktan sonra güvenli bir yerleşim yerine nakledildiği veya pratikte yalnızca yerlilerin bildiği patikalar ve nehirler boyunca uzanan bir kasabaya seyahat ettikleridir. Ancak bu bir azınlık teorisidir. Son dört gün içinde, kurtarıcılar yolda meyve, giysi, saç tokası, bir şişe ve hatta çocuk makası kalıntıları bırakan çocukların geçişine dair yalnızca ipuçları buldular. Çocukların ayak izlerinin “taze ayak izleri” de bir derenin yanına yerleştirildi. Bir yetişkin olarak yok. Ordu, “Ormanda kaybolan bir uçak kazasından sağ kurtulan bir adamın en iyi umudu yardım bulmaktır ve büyük olasılıkla, bölgenin bir yerlisinin veya yerlisinin onun nüfuslu bir yere dönmesine yardım etmesidir.”
ormanın sahibi
En küçük iki çocuk Tien Noriel (4 yaşında) ve Cristin Neriman’ın (11 aylık) babası Manuel Ranoque ve iki ablanın üvey babası Lesly (13 yaşında) ve Soleiny (9) arama çalışmalarına katıldı. Yer çok büyük. İzleme alanı, yaklaşık 26.000 kilometrekarelik bir alanı kaplıyor, Bogota’nın metropol alanıyla aşağı yukarı aynı uzantı, ancak yoğun ormanlarla. Ordu, küçüklerin yiyecek aramak için sürekli hareket halinde olduğuna inanıyor, ancak Manuel onların bir yerli tarafından yakalandıklarına inanıyor. Manuel, gerillaların tehditleri nedeniyle Caquetá bölgesinden kaçmak zorunda kaldıktan sonra ailesini Guanaive’nin başkenti San José’ye taşımaya ve oradan da iş bulduğu Bogota’ya gitmeye karar vermişti.
Torunlarına gönderilen uçak postası mesajlarının yazarı Büyükanne Fátima, onların evinin kapısından zarar görmeden girmelerini bekliyor. Kızı Magdalena Mucutuy’un ölümü kendisine çoktan bildirildi. Onun gibi o da yerli ve doğaüstü inançları saatler geçtikçe güç kazandı. Kolombiyalı bir haber sitesine “Bilgimiz bize onları geceleri aramamız gerektiğini söylüyor, çünkü anne, baba veya amca olarak görünen cinlerin onlara sahip olduğuna inanıyoruz,” dedi ve “birinin onları taşıdığına” ikna oldu ve bu ormanda neden ayak izlerinin kaybolduğunu.
Ailenin bir diğer yakın arkadaşı Fidencio Valencia, “çok geç olmadan her yerde yardım arıyoruz” diyor. Apaporis Nehri boyunca yer alan “bölgelerin büyükanne ve büyükbabalarının manevi desteğine”, “sektörde yaşayan Tucanos, Tikunas ve Makunas gibi” yerli etnik gruplarınki de eklenir. Amaç, tanrının ve ormanın sahibinin çocukları kurtarmamıza yardım etmesi,” diye haykırıyor Valencia.